ตัดมาเวลาในตอนบ่าย
หลังจากเช็คฟิลม์ X Ray ฟันเรียบร้อย ซุสบอกว่ามีลุ้นว่าอาจจะแค่ถอน ไม่ต้องผ่า
วินาทีนั้นเหมือนยกภูเขาออกจากปาก สบายใจมาอีกสองสต็อปว่าไม่หนักมาก
แต่ผมอาจจะคิดผิดไป

กระบวนการทำฟันของผมเริ่มจากออเดิร์ฟด้วยการขูดหินปูน
ต่อด้วยจานสลัด อุดฟันซี่ที่ผุ
ก่อนจะปิดท้ายด้วยเมนคอร์สนั่นคือการถอนฟันคุด

ฟันซี่บนไม่เท่าไร ฉีดยาชา ดึงจึ้งเดียวก็หลุดแล้ว
แต่ฟันซี่ล่าง (ที่ซุสมาบอกกับผมภายหลังว่า ถ้าผ่านะแป๊ปเดียวก็เสร็จแล้ว) นั้นต้องสู้รบปรบมือกันหลายกระบวนท่า
โดนยาชาไปสองเข็ม แถมต้องใช้วิธีกรอฟันให้แตกเป็นสองส่วน แล้วต้องดึงยื้ออีกนานนับชั่วโมง
กว่าจะถอนเอาเจ้าส่วนเกินในช่องปากออกมาได้สำเร็จ

หลังเสร็จภารกิจ ผมย้ายมานั่งพักฟื้นที่ห้องข้างๆ
ซุสมีคนไข้เป็นเด็กที่ต้องมาถอนฟันต่อจากผมอีกคนหนึ่ง
ก็นั่งดูการหลอกล่อเด็กทั้งไม้นวม ไม้แข็ง ไม้หน้าสาม กว่าจะถอนฟันได้สำเร็จ
ก็สนุกไปอีกแบบ เรียกได้ว่าเสียทั้งเลือดทั้งน้ำตา

ช่วงเวลาที่เหลือของวัน คือการที่ผมไปนอนหลับพักฟื้นในบ้าน
เพราะอาการไข้อ่อนๆ สาเหตุน่าจะมาจากการที่นอนใต้แอร์สุดหนาวแบบเต็มๆ
ฟื้นขึ้นมา กินข้าว นอนต่อ และ หลับยาวไปตลอดคืน

วันสุดท้ายก่อนกลับกรุงเทพ
ตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหนึบๆ ที่เหงือกพร้อมกลิ่นคาวเลือดคลุ้งในปาก
เริ่มเข้าใจฟิลลิ่งของแดร็กคูล่านิดๆ เหมือนกัน

มื้อเที่ยงซุสพาผมไปกินร้านอาหารริมเขื่อน “แพปู่ย่าตายาย”
เจ้าตัวเคลมว่าทำปลาได้อร่อยที่สุดในโลก
โบราณว่า ไม่เชื่อให้ลบหลู่ ผมก็เลยขอไปท้าพิสูจน์ดู

สั่งไปสามอย่าง ฟิชฟิงเกอร์ ปลาคังลวกจิ้ม และปลาทอดกระเทียม
พบว่า อร่อยสัสรัสเซียซีเรียอิรักทั้งสามจานระดับรุ้งออกปาก
โดยเฉพาะฟิชฟิงเกอร์ ที่ตอนแรกผมงงๆ ว่าจะสั่งมาทำไมวะ จะอร่อยเรอะ
นี่โคตรจะอร่อยเลยครับ
เรียกได้ว่ากินกันอิ่มแบบสุดๆ ราคาสูงสักหน่อย แต่ผมว่าคุ้มดีครับ
และคุ้มมากๆ เพราะซุสเลี้ยงมือนี้ในฐานะเจ้าถิ่นครับ (ของฟรีชนะทุกอย่างในโลก)

Share this Story